Język estoński mimo tego, że służy zaledwie 1,2mln ludności jako język urzędowy, to jest dosyć ciekawy. Pochodzi z grupy języków bałtycko-fińskich, i jest blisko ‘spokrewniony’ z językiem fińskim. Na rozwój języka estońskiego miały wpływ języki germańskie, w szczególności język niemiecki oraz szwedzki. Język estoński jest językiem urzędowym na terytorium Estonii, lecz na wschodniej granicy tego kraju, mówi się w języku rosyjskim ze względu na pozostałości językowe po zaborach.
Historia powstania języka estońskiego
Jak już było wspomniane, język estoński pochodzi z grupy języków bałtycko-fińskich. Zagłębiając się bardziej w pochodzenie tego języka, można się dopatrzeć, że jest to język europejski, nie należący do grupy języków indoeuropejskich. Język ten powstał z połączenia i wymieszania kilku języków z grupy języków germańskich, słowiańskich oraz bałtyckich.
Pierwsze zapisy w języku estońskim można odnaleźć już w okolicach XIII wieku, lecz dotyczyły one prawdopodobnie opisu zabytków i nie były to dokumenty udostępnione publicznie. Następnie widzimy już silnie zarysowujący się język estoński w spisie tzw. ‘modlitw Kullamaa’, które przed publikacją zostały zniszczone i nie doczekały się w ten sposób upublicznienia przed mieszkańcami tamtejszej Estonii. Trzecim dziełem, które zostało spisane i tym razem już upowszechnione, był luterański katechizm, który powstał w czasie reformacji w Estonii (ok. 1535r.). W kolejnych latach język estoński coraz bardziej się rozwijał, zaczęły się wyróżniać poszczególne dialekty, a sam język estoński przybrał ostateczną formę.
Dialekty
W języku estońskim wyróżniamy podział dialektów na dwie grupy: grupę północną oraz południową. Każda z tych grup dzieli się w swoim obrębie na poszczególne dialekty. Dialekty północne mają dodatkowy wewnętrzny podział, na dialekty środkowo-estońskie oraz północno-wschodnie. W skład tych pierwszych wchodzą dialekty centralne, zachodnie, wyspowe oraz wschodnie, natomiast dialekty północno-wschodnie to dialekt przybrzeżny oraz alutaguse. Do dialektów północnych zaś zaliczamy: tartu, mulgi oraz võro.
Osoby używające ostatnich trzech dialektów, czyli tartu, mulgi oraz võro, ubiegają się o to, by zostały one uznane za języki regionalne, a nie tylko dialekty, którymi posługują się na co dzień.
Gramatyka
To, co wyróżnia język estoński wśród innych języków, to kilka ciekawostek gramatycznych. Pierwszą z nich jest fakt, że w tym języku nie ma rodzajników, ani form gramatycznych. W zamian za to język estoński posiada aż czternaście przypadków. Cechą wspólną języka estońskiego i polskiego jest to, że oba opierają się na alfabecie łacińskim, choć alfabet estoński jest troszkę zmieniony, ponieważ zawiera zaledwie 24 litery, z czego cztery są ubogacone znakami diakrytycznymi (õ, ä, ö, ü). Jeżeli jednak do tego alfabetu dopiszemy litery, występujące w słowach obcych, to ilość liter zwiększa się do 32.
Podczas nauki języka estońskiego od razu zwraca się uwagę na to, że w tym języku występuje wiele samogłosek, które to z kolei mogą utworzyć ‘dyftony’, czyli dwugłoski – często występujące jako samodzielne wyrazy.
Nauka języka estońskiego na pewno będzie ciekawym doświadczeniem. Będzie również dodatkowo premiowana w pracy ze względu na to, że jest nie często spotyka się w Polsce osoby znające estoński w sposób zaawansowany. Nie ma niestety możliwości wykorzystania znajomości języka estońskiego w pracy tłumacza przysięgłego. Dlaczego? Zachęcamy do lektury Jak zostać tłumaczem przysięgłym języka estońskiego.